Κώστας Τσόκλης

1930	Γεννήθηκε στην Αθήνα
1942	Εργάζεται επί έξι χρόνια ως βοηθός στα ατελιέ όπου ζωγραφίζονταν οι κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες, μια μορφή τέχνης που ανθούσε στην Αθήνα εκείνη την εποχή, κι αντιπροσωπευόταν από σημαντικούς ζωγράφους.
1948	Εισάγεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Αποφοιτά με υποτροφία για τρία χρόνια μεταπτυχιακών σπουδών στο εξωτερικό.
1957	Πηγαίνει στη Ρώμη, όπου μελετάει φρέσκο και εγκαυστική τέχνη στην Scuola delle Arti Ornamentali.
1958-59	Φτιάχνει τεράστιο αριθμό έργων χρησιμοποιώντας ανθρακίτη και τσιμέντο ενώ τα θέματά του, που μπορεί να μην είναι πάντα αναγνωρίσιμα, αλλά υπάρχουν και συνδέονται με γεγονότα της εποχής και με στοιχεία από παιδικές αναμνήσεις. Δυστυχώς, αυτά τα έργα, τα οποία ο καλλιτέχνης θεωρεί ότι είναι τα πρώτα χαρακτηριστικά δικά του, είχαν πολύ λίγες πιθανότητες να εκτεθούν στην Ιταλία, αν εξαιρέσει κανείς τις δυο ή τρεις εκθέσεις της ομάδας 'Σίγμα" που είχε ιδρύσει ο Τσόκλης με τους συμπατριώτες του καλλιτέχνες Κανιάρη, Κοντό, Νίκο και Γαϊτη.
1959	Εγκαθίσταται στο Παρίσι, όπου θα ζήσει τα επόμενα είκοσι χρόνια.
1963	Περνάει τρία-τέσσερα ψυχικά κουραστικά και σωματικά εξοντωτικά χρόνια, φτιάχνοντας ατελείωτες σειρές έργων που περιέχουν σουρεαλιστικά στοιχεία και που αντιπροσωπεύουν μια παρένθεση στη ζωή του.
1966	Ξεκαθαρίζει η κοσμοαντίληψή του και δεχόμενος τα κοινωνικά, φυσικά και καλλιτεχνικά φαινόμενα που συνέβαιναν γύρω του, ως τη μόνη πραγματικότητα, δημιούργησε τα πρώτα του αντικείμενα με προοπτική.
1967	Συναντάει τους Michael και Ileana Sonnabend οι οποίοι άρχισαν να χρηματοδοτούν τις προσπάθειές του.
1971	Εγκαθίσταται στο Βερολίνο για δυο χρόνια, μετά από πρόσκληση του D.A.A.D. Αυτή η περίοδος άφησε ανεξίτηλα σημάδια στη ζωή του, καθώς ανακάλυψε εκεί μια ποιητική ένταση, την οποία δεν μπορούσε να φανταστεί στο αυτάρεσκο Παρίσι.
1972-73	Στο τέλος του 1972 επιστρέφει στο Παρίσι και το 1973, αρχίζει να συνεργάζεται με τον Αλέξανδρο Ιόλα, για τα επόμενα δεκατρία χρόνια.
1983	Εγκαθίσται στο ατελιέ του στην Αθήνα. Τώρα έχει μια διεύθυνση κι ένα τηλέφωνο στην Ελλάδα, και καινούργιους Έλληνες φίλους.
1986	Το 1986 με τη συμμετοχή του στην 42η Μπιενάλε της Βενετίας όπου ήταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της χώρας του, αρχίζει στην ουσία η μεταστροφή από τα καθημερινά αντικείμενα, τα υλικά και τα φυσικά φαινόμενα, στον κόσμο του μύθου.
1989	Δημιουργεί τη "Μήδεια", ένα περιβάλλον που έχει διαστάσεις l6μ.X4μ.X7μ. Αποδεικνύεται ορόσημο στη δουλειά του, καθώς ερμηνεύοντας την τραγωδία του Ευριπίδη φυσικά και οπτικά, προτείνει, για πρώτη φορά, ένα έργο τέχνης με περιορισμένο χρόνο θέασης. Το έργο παρουσιάστηκε στην πόλη Troyes της Γαλλίας το 1989, στο Treviso της Ιταλίας το 1990 και στη Στοά Ευμένους στην Αθήνα, το 1997.
1991	Συμβαίνει ένα μοναδικό εκδοτικό γεγονός: μια συλλεκτική έκδοση της Οδύσειας του Ομήρου από τον εκδοτικό οίκο "Διάττων", σε μετάφραση Δ. Μαρωνίτη. Οι 24 ραψωδίες τυπώνονται σε 99 αντίτυπα, το καθένα από τα οποία εικονογραφείται με αυθεντικές υδατογραφίες από τον Τσόκλη. Στον ίδιο χρόνο, εκτίθεται στη γκαλερί "Επίκεντρο" της Πάτρας η "Κιβωτός". Είναι ένα μνημειακό έργο με διαστάσεις 9μ.X4.50μX4.50μ. κατασκευασμένο από ξύλο, φως, ήχο και συντρίμμια πλοίου. Αυτό το έργο προκαλεί το ενδιαφέρον των 130 Ευρωπαίων διανοουμένων που ανταποκρίνονται στην επιστολή που τους έστειλε η τότε υπουργός Πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη, κι απαντούν στην ερώτηση του καλλιτέχνη, τι θα άξιζε να διασωθεί στην περίπτωση επαπειλούμενης καταστροφής. Στέλνουν αντικείμενα και ιδέες, που εκτίθενται στον ίδιο χώρο με την "Κιβωτό".
1993	Το καλοκαίρι του 1993, πραγματοποιείται στη Σαντορίνη μία performance, που δημιουργεί σχεδόν συνωμοτικούς δεσμούς ανάμεσα στα άτομα που την παρακολούθησαν.
1994	Η "Κιβωτός" εκτίθεται στις Βρυξέλλες. Σήμερα, το έργο έχει το δικό του χώρο, που δημιουργήθηκε ειδικά γι αυτό και το περιεχόμενό του, στη συλλογή του Π. Εμφιετζόγλου στην Αθήνα.
1996	Παρουσιάζει μια performance στην κεντρική αγορά της Αθήνας, όπου εκτός από την έκθεση στο χώρο της γκαλερί "Επίκεντρο", έσπασε οκτώ τόνους καρπούζια, μπροστά στα έκπληκτα μάτια ενός πλήθους θεατών, μετατρέποντας αυτό που ήταν πράσινο, σε κόκκινο.
1997	Παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης την "Άρτεμη", μια μεγάλη ενότητα από έργα γλυπτικής, ζωγραφικής, video και φωτογραφίας, την οποία χαρακτήρισε ο Ρώσος ποιητής Andrei Voznisiensky ως το πιο σημαντικό γεγονός στην Ευρωπαϊκή πολιτιστική ζωή.
1999	Το έργο "Πριν και Μετά" εκτίθεται για πρώτη φορά στο μουσείο Luigi Pecci. Αποτελείται από δυο κομμάτια, το ένα από τα οποία συμπληρώθηκε την Άνοιξη του 1999 και το άλλο μετά το σεισμό της 9ης Σεπτεμβρίου που μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, έμελλε να αλλάξει για μια ακόμα φορά τη ζωή του Κώστα Τσόκλη.